انواع سوئیچ ها از نظر لایه های شبکه

انواع سوئیچ ها از نظر لایه های شبکه
سوئیچ شبکه سخت افزاری شبکه است که با استفاده از سوئیچینگ بسته برای دریافت و ارسال داده ها به دستگاه مقصد
، دستگاه های موجود در شبکه رایانه ای را به هم متصل می کند.
یک سوئیچ شبکه از آدرسهای MAC برای انتقال اطلاعات در لایه پیوند داده (لایه ۲) مدل OSI استفاده می کند.
برخی از سوئیچ ها همچنین می توانند داده ها را در لایه شبکه (لایه ۳) با ترکیب اضافی قابلیت مسیریابی ، هدایت کنند.
این سوئیچ ها معمولاً به عنوان سوئیچ های لایه ۳ یا سوئیچ های چند لایه شناخته می شوند.  به طور کلی ، اگر می خواهید
همه دستگاه های شبکه و دستگاه های سرویس گیرنده را در یک شبکه متصل کنید ،
سوئیچ لایه ۲ یکی از دستگاه های اساسی مورد نیاز شما است.
همانطور که تنوع برنامه های شبکه افزایش می یابد و پیاده سازی شبکه های همگرا افزایش می یابد
، سوئیچ شبکه جدید مانند سوئیچ لایه ۳ ، در هر دو مرکز داده
، شبکه های پیچیده سازمانی ، برنامه های تجاری و حتی پروژه های پیشرفته مشتری رونق می یابد.

سوئیچ های لایه های ۲ و ۳ چیست؟

اصطلاحات لایه های ۲ و ۳ از مدل Open System Interconnect (OSI) استفاده شده است
که یک مدل مرجع برای توصیف و توضیح ارتباطات شبکه است.
مدل OSI دارای ۷ لایه است و از پایین به بالا نام گذاری می شود.

• لایه اول: physical layer (لایه فیزیکی )
• لایه دوم: data Link (اتصال داده )
• لایه سوم: network (لایه شبکه )
• لایه چهارم: transport (لایه انتقال)
• لایه پنجم: session (لایه جلسه )
• لایه ششم: presentation (لایه نمایش)
• لایه هفتم: application Layer (لایه کاربرد )

هر لایه مجموعه ای از ویژگیهای خاص خود را هنگام برقراری ارتباط بین دستگاههای شبکه تعریف می کند
و فقط با لایه بالا و پایین ارتباط برقرار می کند.
در این قسمت هر کدام از لایه های بالا را به طور مختصر شرح می دهیم…

انواع سوئیچ ها از نظر لایه های شبکه

data Link

این لایه داده های ارتباط داده های سطح بالا یا HDLC کنترل می کند
، پروتکل نقطه به نقطه یا Point-to-point protocol یا PPP و یا بازپخش ساختار یا Frame relay را انجام می دهد.

physical layer

از طریق این لایه است که اطلاعات وارد کابل شبکه می شود که همان لایه ۰ و ۱ است.

network

عمل مسیریابی و روتینگ در این لایه به انجام می رسد.
روتینگ اطلاعات را از یک شبکه دریافت میکند و به شبکه دیگر ارسال میکند
که این عمل مسیریابی یا روتینگ (Routing) می گویند.

transport

انتقال داده ها در شبکه به دو صورت اتصال گرا و بدون اتصال انجام می شود.
دو پروتکلی که در این لایه استفاده می شود UTP ،TCP است.

session

این لایه بین دو کامپیوتر همان جلسه یا نشست را مدیریت می کند.

presentation

این لایه مربوط به نحوه نمایش اطلاعات است. از وظایف این لایه می توان
به تعیین نوع ارسال دیتا، کپسوله سازی، رمزنگاری و فشرده سازی اشاره کرد.

application Layer

وظیفه این لایه برقراری ارتباط بین کاربر و نرم افزار می باشد
که پروتکل های این لایه رابط SNMP ،POP3 ،TELNE ،HTTP و… می باشد.

سویچینگ لایه ۲ 

سوئیچ لایه ۲ یا layer 2 یک در لایه پیوند داده‌ای ( ۲ OSI Layer ) کار می‌کند
و برای تعیین مسیر ارسال فریم‌ها از آدرس مک استفاده می‌کند. تفاوت این سوئیچ در انتخاب مسیر ارسال است.
سوئیچ layer 2 می‌تواند به عنوان یک پل یا بریج چند پورت نیز نامگذاری شود.
سوئیچ لایه ۲ یا layer 2 در یک لایه فیزیکی برای انتقال اطلاعات و بررسی خطا در هر فریم
منتقل‌شده و دریافت شده مورد استفاده قرار می گیرد.
از سوئیچ های لایه ۲ می توان به سوئیچ های سری ۲۹۶۰ اشاره کرد.
شما می توانید برای آسنایی بیشتر با مشخصات فنی این سری از سوئیچ ها به مقاله مشخصات فنی سوئیچ سیسکو ۲۹۶۰ مراجعه کنید.

سویچینگ لایه ۲

سوییچ لایه ۳ 

این سوئیچ ها عملکرد مسیریابی شبکه را در شبکه‎ های محلی در مقیاس های بزرگتر مانند اینترانت‎ های سازمانی را بهبود می بخشد.
به زبان ساده ، یک سوئیچ لایه ۳ عملکرد سوئیچ و روتر را ترکیب می کند.
این به عنوان یک سوئیچ برای اتصال دستگاه هایی است که در یک شبکه فرعی یا شبکه مجازی با سرعت رعد و برق قرار دارند
و دارای هوش مسیریابی IP در آن است تا به عنوان روتر دو برابر شود.
این برنامه می تواند از پروتکل های مسیریابی پشتیبانی کند ، بسته های ورودی را بازرسی کند و حتی می تواند
بر اساس آدرس مبدا و مقصد تصمیم گیری در مورد مسیریابی را اتخاذ کند.

سوییچ لایه ۳

لایه ۲ در مقابل سوئیچ لایه ۳

تفاوت اصلی بین لایه ۲ و لایه ۳ عملکرد مسیریابی است. این نیز بزرگترین تفاوت بین سوئیچ لایه ۲ و سوئیچ لایه ۳ است.
سوئیچ لایه ۲ فقط با آدرس های MAC کار می کند و به آدرس IP یا موارد لایه های بالاتر اهمیتی نمی دهد.
سوئیچ لایه ۳ یا سوئیچ چند لایه می تواند تمام وظایف سوئیچ لایه ۲ را انجام دهد.
علاوه بر این ، می تواند مسیریابی ایستا و مسیریابی پویا را انجام دهد.
این بدان معناست که یک سوئیچ لایه ۳ دارای هر دو جدول آدرس MAC و جدول مسیریابی IP است
و ارتباطات درون VLAN و مسیریابی بسته ها را بین VLAN های مختلف نیز مدیریت می کند.
سوییچ ای که فقط مسیریابی استاتیک را اضافه می کند به عنوان لایه ۲+ یا لایه ۳ Lite شناخته می شود.
به غیر از بسته های مسیریابی ، سوئیچ های لایه ۳ همچنین شامل برخی از توابع هستند
که به توانایی درک اطلاعات آدرس IP داده های ورودی به سوئیچ نیاز دارند
، مانند برچسب گذاری ترافیک VLAN بر اساس آدرس IP به جای پیکربندی دستی پورت.
سوئیچ های لایه ۳ از نظر قدرت و امنیت افزایش می یابند.

تفاوت سوئیچ لایه ۲ و سوئیچ لایه ۳

وقتی بین سوئیچ های لایه ۲ و لایه ۳ معطل هستید ، باید در مورد محل استفاده آن فکر کنید. اگر یک دامنه لایه ۲ خالص دارید
، می توانید به سادگی به سوییچ لایه ۲ بروید. یک دامنه لایه ۲ خالص محلی است
که میزبان به آن متصل شده است ، بنابراین یک سوئیچ لایه ۲ در آنجا کار می کند.
در توپولوژی شبکه معمولاً به این لایه دسترسی می گویند.
اگر به سوئیچ برای جمع کردن چندین سوئیچ دسترسی و انجام مسیریابی بین VLAN نیاز دارید
، سوئیچ لایه ۳ مورد نیاز است. این در توپولوژی شبکه به عنوان لایه توزیع شناخته می شود.

OSI

سوئیچ لایه ۲ در مقابل لایه ۳: پارامترهای اصلی که باید هنگام خرید در نظر بگیرید

اگر در حال خرید سوئیچ لایه ۲ یا لایه ۳ هستید ، برخی از پارامترهای اصلی وجود دارد
که باید بررسی کنید ، از جمله میزان ارسال ، پهنای باند صفحه عقب ، تعداد VLAN ها ، حافظه آدرس MAC ، تأخیر و غیره.

برای مشاهده محصولات دیگر سایت ما اینجا کلیک کنید.

برای مشاهده محصولات متنوع تر به سایت NKTECH مراجعه نمایید.

برای مشاهده محصولات برند LAFAND به سایت لافند مراجعه نمایید.